تاریخچه حصیربافی
حصیربافی یکی از قدیمی‌ترین صنایع‌دستی بوده که به عنوان منشاء نساجی شناخته می‌شود و نمونه‌ها و مدارک بدست آمده گواه آن است که نخستین زیراندازهای بشری از نی و گیاهان ساخته می‌شده و اولین سرپناه پس از زندگی در غارها، به کمک نی و حصیر پدید آمده است.
حصیربافی در مناطق مختلف بسته به نوع زندگی و شرایط اقلیمی و… به طور خاصی رواج دارد و استان بوشهر نیز با توجه به موقعیت جغرافیایی و نخلستان زیاد، از دیرباز یکی از مراکز ساخت و تولید حصیر در کشور بوده است.
حصیربافی در بوشهر
استان بوشهر و به طور ویژه شهر آبپخش، با توجه به فراوانی برگ و الیاف خرما، از قدیم تولید انواع محصولات حصیری یکی از فعالیت‌های مردمان این دیار بوده و به همین دلیل بسیاری از ساکنین این شهر به هنگام اوقات فراغت در کنار کشاورزی، حصیربافی کرده و از این طریق کسب درآمد می‌کنند.
مواد اولیه حصیربافی
پیش نخل (برگ درخت خرما) اصلی‌ترین مواد اولیه برای تولیدحصیر، پنگاش (ساقه درخت خرما)، سوزن، درفش، رنگ و چاقو دیگر وسایل اولیه برای تولید حصیر است.
تکنیک حصیربافی
در تکنیک حصیربافی با استفاده از پیش درخت نخل، به دو شیوه ساده و یا رنگ شده استفاده می‌شود که برای این تکنیک، پیش را از ساقه درخت نخل جدا کرده و پس از تمیز کردن آن با توجه به ظرافت محصولی که قرار است تولید شود یک پیش را به دو یا چند قسمت تقسیم می‌کنند. محصولاتی چون سفره حصیری، کلاه، تک، زنبیل و بادبزن با این تکنیک بافته می‌شوند.
مهم‌ترین محصولات حصیری
تک (نوعی فرش حصیری)،
تویزه (دستبافته‌ی حصیری دایره‌ای شکل به‌عنوان سینی)،
تلی (ظرفی برای نگهداری غلات)، سپک (ظرفی سینی‌مانند برای پاک‌کردن گندم)، چاکان (سبد جمع‌آوری خرما است که گاهی برای ترازو نیز استفاده می‌شود).
بازار هدف
حصیربافی از جمله صنایع کم هزینه اما ارزآور است و با در نظر گرفتن تمهیدات هوشمندانه می‌توان نهایت بهره‌وری از این هنر در راستای اشتغالزایی و رونق اقتصادی داشت.
نوآوری و خلاقیت در تولید متناسب با نیاز روز جامعه، نوعی بازاریابی و شناسایی بازار هدف محسوب می‌شود که بهبود معیشت هنرمندان و به چرخش درآمدن چرخه اقتصادی را به دنبال دارد.
در حال حاضر این رشته از صنایع‌دستی بومی بوشهر، بسیار مورد استقبال بازارهای داخلی و خارجی قرار گرفته و هرساله تعداد زیادی از محصولات حصیری به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس صادر می‌شود.
حصیربافی در حال حاضر
حصیربافی همچنان به شکل و کاربرد قدیم خود، تولید و در بازار عرضه می‌شود.
همین مسئله باعث شده تا در زندگی‌های پر از رنگ و تجمل امروزی، این هنر رنگ خود را از دست داده و کم کم مصالح طبیعی آن، جای خود را به پلیمرهای صنعتی داده، با این وجود این هنر ساده و در عین حال ظریف و انعطاف پذیر، در صورتی که در کنار دیگر آثار صنایع‌دستی قرار بگیرد، می‌تواند جایگاه خود را در دکوراسیون‌های مدرن و امروزی باز کند.
نتیجه‌گیری
هنگامی که امکان دسترسی به مواد اولیه در منطقه‌ای فراهم باشد، پیشرفت و شکوفایی و درآمدزایی حوزه صنایع‌دستی آن منطقه امکان‌پذیر می‌شود، البته به شرط آنکه بتوان از فرصت‌های موجود استفاده کرد. هنرمندان و صنعتگران شهر آبپخش در سال‌های اخیر از فرصت‌ها و پتانسیل‌های موجود استفاده کرده و توانسته‌اند صنایع‌دستی شاخص خود که حصیربافی بوده را در داخل و خارج کشور معرفی کرده و از این طریق به افزایش اشتغال، تولید و درآمدزایی رسیده‌اند.
هفته صنایع‌دستی
انتهای پیام/
